تاثیرات پلی آمین آزاد اسپرمین در به تاخیر انداختن پیری گل شاخه بریده رز رقم دلس ویتا

گل رز به عنوان یکی از محبوب ترین گل های جهان است و از لحاظ میزان تولید در صدر قرار دارد. یکی از مهمترین مشکلات در صنعت تولید و تجارت گل های شاخه بریده رز، عمر پس از برداشت کوتاه آن می باشد. پلی آمین ها پلی کاتیون های آلی با وزن مولکولی پائین و با گروه های نیتروژنی آلیفاتیک هستند که دارای حلقه های هیدرو کربنی متفاوت و دو یا بیشتر گروه های آمینی (عامل بارهای مثبت) می باشند، که به طور گسترده در موجودات زنده در غلظت بالایی تجمع می یابند و روی فرآیندهای فیزیولوژیکی متنوع گیاهان، حیوانات و میکروارگانیسم ها اثر می گذارند. پلی آمین بعنوان یک آنتی اتیلن شناخته شده است که می تواند در تقابل با اتیلن روند پیری را در گل ها و میوه ها کنترل کند. پلی آمین ها از طریق رقابت در مصرف پیش ساز اتیلن یعنی s-adenosylmethionine(sam)، تولید اتیلن را تحت تاثیر قرار می دهد و از این طریق در بیوسنتز اتیلن نقش ایفا می کند. پلی آمین ها در واقع بواسطه ی کنترل بیوسنتز اتیلن، پیری بافت گل را تحت تاثیر قرار می دهد. به همین منظور در پژوهش حاضر، اثرات احتمالی بازدارندگی تتراآمین اسپرمین در غلظت های صفر، یک، دو و چهار میلی مولار بر روی روند پیری گل بریده رز طی طرح کاملاً تصادفی مورد آزمایش و مطالعه واقع شد. پارامترهای مختلفی مانند عمر گلجایی، وزن تر نسبی ، قطر گل، میزان جذب آب، شاخص پایداری غشاء، میزان مالون دی آلدهید، پروتئین کل، میزان قند کل، پراکسید هیدرژن و نیز فعالیت آنزیم های کاتالاز وگایاکول پراکسیداز در گلبرگ ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اسپرمین بر ویژگی های مورفولوژیکی همچون عمر گلجایی، وزن تر نسبی و قطر گل، همینطور بر فعالیت آنزیم گایاکول پراکسیداز و ثبات غشای سلول اثر مثبت گذاشت و تیمار چهار میلی مولار اسپرمین موثرترین تیمار اعمال شده بود اما این تیمارها بر میزان جذب آب اثر منفی داشته و روی میزان پروتئین، فعالیت آنزیم کاتالاز و همینطور پراکسید هیدروژن تاثیر معنی داری را نشان نداد.